KREDYTY STUDENCKIE

Nick

Witam,
w tym roku zakończyłem już szkołę średnią. Chociaż bardzo chciałbym kontynuować naukę i zapisać się na studia, nie mogę tego zrobić ze względu na problemy finansowe mojej rodziny. Obecnie moi rodzice są po rozwodzie, ojciec nie płaci alimentów, matka pracuje na pół etatu i zarabia na rękę jakieś 400zł co miesiąc... Do tego mam jeszcze dwoje młodszego rodzeństwa, utrzymujemy się głównie z różnych zasiłków itp...

Jedyną szansą na studia dla mnie byłby właśnie kredyt studencki, jednak nie mam możliwości znalezienia żadnych poręczycieli. Poręczenie w wysokości 70% przez BGK na niewiele się zdaje, tak więc nie mam już chyba na to żadnych możliwości.
Czy nie sądzicie, że kredyty studenckie powinny być właśnie dla najbiedniejszych studentów, aby umożliwić im dalsze kształcenie? Jeśli moja rodzina zarabiałaby tyle, aby móc stanowić dla mnie poręczenie, jaki byłby wogóle sens brania takiego kredytu? Wydaje mi się to trochę pozbawione sensu...

Jakub

Zgadzam się z Tobą Nick w 100%!

Widzisz miałem takiego kumpla - siedzieliśmy razem w ławce, rozumieliśmy się bez słów itp. chociaż byłem gdzieś w czołówce klasy, to chłopak był ode mnie lepszy w wielu aspektach - szybciej się uczył, więcej zapamiętywał. Zmarł mu ojciec i został sam z matką i młodszym bratem.

Na studia nie poszedł z powodu problemów finansowych, nawet nie miał pieniędzy żeby spróbować (uczelnie przecież brały opłaty za egzamin wstępny, złożenie dokumentów itp. - to już temat na inną dyskusję).

Ja poszedłem na studia, on do jakieś szkoły policealnej... dzisiaj kiedy wracam od czasu do czasu do domu i pytam znajomych co tam u niego opowiadają, że strasznie się rozpił, trochę jeździ za granicę itp.

Twój post przypomniał mi o nim. I zastanawiam się ilu takich jak mój kolega stoczyło się, bo nie miał im kto pomóc?

Kredyt Studencki w założeniach (ale tylko w założeniach) jest przeznaczony dla osób z trudniejszą/niepewną sytuacją finansową, ma na celu wyrównywanie szans w dostępie do studiów wyższych... a może miał na celu? Bo dla banku liczy się tylko zdolność kredytowa i zarobki poręczycieli... smutne to ale prawdziwe.

Jednak nie chodzi tutaj oto, abyśmy sobie ponarzekali - chodzi o Twoją przyszłość Nick!

Nie poddawaj się tak łatwo. Poszukaj wśród rodziny, poszukaj wśród znajomych, włącz myślenie lateralne, nieliniowe - może jakiś biznesmen/filantrop, może jakaś fundacja, może ksiądz, albo zakonnica, czy sam diabeł! A może idź do banku, umów się na rozmowę z dyrektorem placówki.

Nie zrozum mnie źle, ale od narzekania jeszcze nikomu nie zrobiło się lepiej. Do października jest sporo czasu. Napisz maila, opisz w nim swoją sytuację, roześlij gdzie się da.

Działaj! Trzymam za Ciebie kciuki.